ATLASFLORY

Przetacznik leśny - Veronica officinalis

- obrazków

- nazw polskich

- nazw łacińskich

- beskidzkie rezerwaty

Veronica officinalis

Przetacznik leśny

Roślina trwała o łodydze gęsto owłosionej, leżącej i korzeniącej się, na szczycie podnosząca się, u nasady gałęzista, osiąga długość od 10 do 40cm, rośnie na pastwiskach,łąkach, w lasach liściastych i mieszanych, na ubogich glebach kwaśnych.

Liście naprzeciwległe, odwrotnie jajowate, zwężone w krótki ogonek, z regularnie piłkowanym brzegiem.

Kwiaty w krótkich , wzniesionych kłosach, wychodzących tylko z kątów jednego z naprzeciwległych liści, korona bladoliliowa z ciemniejszymi prążkami.

Owocem jest pokryta włoskami, sercowata torebka.

Kwitnie od czerwca do września.

Synonimiczne nazewnictwo polskie:

potocznik

przetacznik lekarski

urocznik

weronika

Uwagi:

1. Ziele przetacznika leśnego zawiera irydoidy( aukubina,katalpol, katalpozyd, ladrozyl) flawonidy, kwas kawowy i chlorogenowy, mannitol, garbniki, śluz, gorycz.

2. Już w starożytności był stosowany jako środek poprawiający przemianę materii i wykrztuśny.

3.Współczesne ziołolecznictwo stosuje przetacznik leśny jako środek do leczenia górnych dróg oddechowych, w zaburzeniach trawiennych, leczeniu wrzodów żołądka i odtruwający i czyszczący krew. Zewnętrznie odwary stosuje się do płukania gardła i jamy ustnej w stanach zapalnych oraz do przemywania trudno gojących się ran, swędzących wysypek i oparzeń.

Literatura:

1. Broda B, Mowszowicz J.: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Wyd.3 popr. 1979, Warszawa, PZWL

2. Senderski M.E.: Zioła. Praktyczny poradnik o ziołach i ziołolecznictwie. Wyd.3. 2009, Warszawa, Wydawnictwo K.E.Liber

3. Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część II. Wyd.5. 1986, Warszawa, PWN