Taraxacum officinalle
Mniszek pospolity
Roślina wieloletnia, dorasta do 50cm wysokości. Łodygę ma pojedynczą, wzniesioną, pustą, zielono- czerwonawą. Po przełamaniu łodygi wypływa z niej mleczny sok. Rośnie na łąkach, pastwiskach, trawnikach, przy drogach, w widnych lasach, miejscach ruderalnych.
Liście są zebrane w różyczkę, lancetowate lub podługowato lancetowate, nagie lub nieco owłosione. Mają różne wcięcia, często głębokie o odcinkach podłużnie trójkątnych. Liście są żywozielone.
Kwiaty żółte, pojedyncze na łodydze, tworzą koszyczek. Listki okrywy brudno- i ciemnozielone. Te zewnętrzne są krótsze od wewnętrznych, podługowate i odgięte , natomiast wewnętrzne są szersze i walcowato stulone. Koszyczek ma około 200-300 kwiatów języczkowych z których każdy ma 5 pręcików i słupek z dwoma znamionami. Kwiaty mają przyjemny miodowy zapach. W czasie niepogody kwiaty zamykają się.
Owocem jest niełupka z dzióbkiem i puchem kielichowym.
Kwitnie od kwietnia do lipca
Synonimiczne nazewnictwo polskie:
mniszek lekarski
mlecz
dmuchawiec
Uwagi:
1. Roślina lecznicza i miododajna. Wszystkie części rośliny zawierają gorycze, kauczuk, cholinę. Korzeń dodatkowo: inulinę , kwasy organiczne i garbniki, a liście i kwiaty zawierają olejki eteryczne, witaminy A,B,C,D, flawonidy i sole mineralne .Uchodzi on za "żeń- szeń Zachodu".
2. Jest to prawdziwie cudowny środek leczniczy: wspomaga czynności wątroby, reguluje przepływ żółci, ułatwia trawienie, pobudza do działania cały organizm a przede wszystkim nerki. Mniszek pospolity to wymarzone zioło do przeprowadzenia wiosennej kuracji, która uśmierza reumatyczne bóle i łagodzi dolegliwości skórne.
3. Chińczycy jako pierwsi umieścili mniszka pospolitego w herbarzach jako roślinę leczniczą. Lekarz cesarza Oktawiana Augusta leczył go mniszkiem pospolitym z zastojów żółci, które czyniły go człowiekiem niezrównoważonym.
4.Liście mniszka można wiosną spożywać w postaci sałatki.
Literatura:
1. Bűhring U.: Wszystko o ziołach. 2010, Warszawa, Świat książki
2. Nawara Z.: Rośliny łąkowe. 2006, Warszawa, MULTICO Oficyna Wydawnicza.
3. Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część II. Wyd.5. 1986, Warszawa, PWN
.

.

|