ATLASFLORY

Złocień maruna - Tanacetum parthenium

- obrazków

- nazw polskich

- nazw łacińskich

- beskidzkie rezerwaty

Tanacetum parthenium

Złocień maruna

Roślina wieloletnia o łodydze wzniesionej i rozgałęzionej z rzadka omszonej. Silnie aromatyczna. Osiąga wysokość do 60cm. Rośnie często w ogrodach i przy drogach jako roślina zdziczała. Preferuje stanowiska słoneczne oraz żyzną glebę.

Liście ma jajowate, pierzastosieczne, o odcinkach podłużnie eliptycznych. Brzegiem wcinane lub ząbkowane.

Kwiaty ma zebrane w koszyczki. W koszyczkach kwiaty brzeżne są języczkowe, białe, środkowe są natomiast rurkowate i żółte. Koszyczki tworzą baldachogrono.

Owocem są żebrowane niełupki.

Kwitnie od czerwca do września.

Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:

Chrysanthemum parthenium (L.) Bernh

Synonimiczne nazewnictwo polskie:

wrotycz maruna

chryzantema babska

fałszywy rumianek

gorączkowe ziele

maruna

Uwagi:

1. Roślina ozdobna. Dawniej bardzo popularna w przydomowych ogrodach, ze względu na swoje właściwości lecznicze.

2. Roślina lecznicza zawiera partenold, flawonidy, garbniki, śluz. Uprawiana w Polsce jest od wieków. Posiada działanie uspokajające, rozkurczowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybiczne, przeciwzapalne, przeciwbólowe, zwalcza pasożyty, hamuje agregację płytek krwi. Stosuje się ją wewnętrznie jako napary w chorobach reumatycznych. Sok ze świeżego ziela działa profilaktycznie i leczniczo w bólach migrenowych. Zewnętrznie jako wyciągi do płukania jamy ustnej, gardła i narządów rodnych oraz jako okłady na trudno gojące się rany.

3. Jako roślina o intensywnej woni nadaje się do woreczków przeciwmolowych.

4. Niewskazana dla osób ze skłonnością do alergii.

Literatura:

1. Broda B, Mowszowicz J.: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Wyd.3 popr. 1979, Warszawa, PZWL

2. Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część II. Wyd.5. 1986, Warszawa, PWN

3. Zioła z apteki natury. Polskie zioła dla zdrowia i urody.2008,Poznań,Publicat S.A