|
|
|
Żankiel zwyczajny - Sanicula europaea |
|
|
|
|
Sanicula europaea Żankiel zwyczajny Roślina wieloletnia o pojedynczej, wzniesionej łodydze. Dorasta do wysokości 50cm. Zasiedla cieniste miejsca w starych lasach liściastych i mieszanych, borach, skraje pól i łąk. Lubi wilgotne, wapienne i gliniaste gleby. Liście odziomkowe wyrastają na długich ogonkach. Blaszkę mają pięciopalczastą o odcinkach trójwrębnych. Brzeg liścia jest ząbkowany, a nasada klinowa. Na łodydze pod kwiatostanem jest jeden mały liść. Liście są błyszczące i nagie. Kwiaty w baldachu złożonym na szczycie łodygi. Główkowate baldaszki składają się z 5-krotnych, drobnych kwiatów o białej lub różowej koronie. Kwiaty zewnętrzne są męskie i mają wystające pręciki. Środkowe kwiaty są słupkowe. Owocem jest rozłupnia z haczykowatymi szczecinkami. Kwitnie od maja do lipca. Polskie nazwy regionalne: czarne ziele czarnoglow czarnogłów międzypierśnik łuszczak lekarski rannik sanikuła europejska żankel żankiel żankiel lekarski Uwagi: 1. Żankiel już w XII wieku uchodził za roślinę leczniczą. Jego ziele zawiera olejek eteryczny, saponiny, gorycz, garbniki. Służył do leczenia ran. Obecnie napary z ziela stosuje się w przewlekłych nieżytach, działa uszczelniająco na naczynia krwionośne. Stosuje się go również w dolegliwościach wątroby, zapaleniach pęcherza moczowego i do hamowania krwawienia. Literatura: 1. Fletcher N.: Kieszonkowy atlas kwiatów dziko rosnących. 2007, Warszawa, Solis Andrzej Koper. 2. Mowszowicz J :Flora letnia. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących letnich pospolitych roślin zielnych.1987,Warszawa, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne. 3. Kuźniewski E, Augustyn-Puziewicz J.: Przyroda apteką. Jak rozpoznać i stosować zioła. 2006, Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskie. |
|
|
Copyright Grażyna i Ryszard Taran. Wszelkie prawa zastrzeżone. |
. 
. 
. 
. 
. 