Ranunculus sceleratus
Jaskier jadowity
Roślina jednoroczna, o łodydze grubej, dętej i rozgałęzionej. Osiąga ona wysokość od 20 do 100cm. Rośnie na brzegach wód wolno płynących, mokrych łąkach, nad stawami, w rowach, na bagnach, leśnych ścieżkach, w miejscach wilgotnych.
Liście dolne dłoniasto-dzielne, wcinane i karbowane, górne są siedzące i trójdzielne o odcinkach wąskich.
Kwiaty ma małe, jasnożółte, kielich jest odwinięty o działkach żółtozielonych. Miodnik jest nagi i bez zastawki.
Owocem jest pojawiający się wcześnie owocostan, który jest jajowaty , wydłużony i zawiera dużo nasion.
Kwitnie od maja do sierpnia.
Synonimiczne nazewnictwo polskie:
jaskrzyca
Uwagi:
1. Najbardziej trujący z rodzimych jaskrów. Kilka kropel powoduje zaczerwienienie skóry, wysypkę i pęcherze. Roślina zawiera do 2,5% trujących substancji( ranunkuliny, protoanemoniny i anemoniny). Czasem był rozmyślnie stosowany aby wywołać trudno gojące się rany i pęcherze. Największe stężenie trucizn przypada na okres kwitnienia.
Literatura:
1. Broda B, Mowszowicz J.: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Wyd.3 popr. 1979, Warszawa, PZWL
2. Fletcher N.: Kieszonkowy atlas kwiatów dziko rosnących. 2007, Warszawa, Solis Andrzej Koper.
3. Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część I. Wyd.5. 1986,Warszawa, PWN
.

.

.

.

.

.

.

|