|
|
|
Daglezja zielona - Pseudotsuga menziesii |
|
|
|
|
Pseudotsuga menziesii Daglezja zielona Drzewo szpilkowe dorastające do 50m, o pniu szaroczarnym, u starych okazów jest gruba kora, czerwonobrązowa z pęcherzami żywicy. Ojczyzną daglezji jest Ameryka Północna. Rośnie w półcieniu, na glebach żyznych, o umiarkowanej zawartości wapnia. Liście - szpilki miękkie, giętkie, zwykle ułożone w dwóch rzędach na gałązkach, płaskie, na górnej stronie ciemnozielone, na dolnej jasnozielone, z dwoma wąskimi , białymi paskami, roztarte pachną jak owoce cytrusowe. Kwiat męski niepozorny, zwisający, żeński w postaci rozwidlonych, różowo-zielonych listków. Owocem są jajowate szyszki, zwisające, posiadają szerokie i okrągłe łuski nasienne i językowato wystające, trójzębne łuski okrywowe, w szyszce znajdują się nasiona. Kwitnie od maja, szyszki dojrzałe są dopiero w październiku. Synonimiczne nazewnictwo łacińskie: Pseudotsuga taxifolia Pseudotsuga douglasii Synonimiczne nazewnictwo polskie: jedlica zielona jedlica Douglasa Uwagi: 1. W swojej ojczyźnie osiąga wysokość do 110m. 2. Drugi człon nazwy łacińskiej pochodzi od nazwiska lekarza, badacza i podróżnika A.Menziesa, który odkrył ją w 1793r. 3. Ważniejsze drzewo leśne obcego pochodzenia w Europie. Porażone bywa jednak często przez chorobę grzybową - osutkę daglezjową. Traci wówczas igły. 4. Pączki ma czerwonobrązowe, wydłużone. Literatura: 1. Aichele D. i R, Schwegler A.: Jakie to drzewo?. 1998, Warszawa, PWRiL 2. Pokorny J.: Drzewa Europy Środkowej. 1980, Warszawa, Wydawnictwo Rolnicze i Leśne 3. Kremer B.P. :Drzewa liściaste i iglaste. .1995,Warszawa, Oficyna Wydawnicza Multico |
|
|
Copyright Grażyna i Ryszard Taran. Wszelkie prawa zastrzeżone. |
. 
. 
. 