ATLASFLORY

Sosna żółta - Pinus ponderosa

- obrazków

- nazw polskich

- nazw łacińskich

- beskidzkie rezerwaty

Pinus ponderosa

Sosna żółta

Drzewo iglaste o koronie stożkowatej, raczej wąskiej ze skośnie ustawionymi gałęziami w dość regularnych okółkach. Kora młodych drzew jest szara, podłużnie spękana i łuszcząca się tarczkami, a u starych podzielona głębokimi spękaniami o barwie żółtobrązowej lub cynamonowej, wewnętrzne warstwy kory są żółte. Pędy są grube i mocne, początkowo żółtozielone, później ciemnieją. Pączki ma cylindryczne i długo zaostrzone. Osiąga wysokość od 45 do 72m. Rośnie na słonecznych stanowiskach, odporna na suszą, mniej na mrozy. Niewybredna, może rosnąć na różnych glebach, nawet żwirowych i piaszczystych.

Liście -szpilki są ciemnozielone, bardzo długie od 12 do 25 cm, ułożone po 3 na krótkopędzie. Ułożenie na pędach koliście. Igły opadają w 3-4 roku.

Kwiaty w postaci szyszek męskich, cylindrycznych i żeńskich czerwonych. Po zapyleniu i zapłodnieniu szyszki żeńskie rozrastają się i mają charakterystyczne kolce pionowo odstające.

Owocem jest szyszka z ciemnobrązowymi , skrzydlastymi nasionami. Po opadnięciu jej nasada wygląda jakby wygryziona. Tarczki z piramidalnymi wyrostkami zakończonymi pionowymi kolcami.

Kwitnie od

Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:

--------------

Uwagi:

1. Gatunek dość zmienny, dzieli się obecnie na cztery podgatunki.

2. Ojczyzną sosny żółtej jest Ameryka Północna. Do Europy sprowadzona w 1826 r (Londyn), w Polsce w 1833 w Niedźwiedziu.

3. Często mylona z Pinus jeffreyi

Literatura:

1. Seneta W.: Drzewa i krzewy iglaste. 1981, Warszawa PWN

. .