ATLASFLORY

Wiesiołek czerwonołodygowy - Oenothera rubricaulis

- obrazków

- nazw polskich

- nazw łacińskich

- beskidzkie rezerwaty

Oenothera rubricaulis

Wiesiołek czerwonołodygowy

Roślina dwuletnia o łodydze zielonej lub miejscami czerwono nabiegej, silnie cętkowanej, wyprostowanej, rozgałęzionej już od dołu, na szczycie osi młodego kwiatostanu czerwonej, silnie ogruczolonej. Osiąga wysokość do 2m. Rośnie nad brzegami rzek, przy drogach, na piaskach, miejscach ruderalnych.

Liście w pierwszym roku tworzą rozetę, są lancetowate, krótko ogonkowe. Liście łodygowe wyrastają w drugim roku i są jajowate, eliptyczne lub lancetowate, siedzące lub krótko ogonkowe. Płaskie, zielone z intensywnie czerwonym nerwem, na brzegu są faliste.

Kwiaty są żółte, tworzą kwiatostan w postaci wydłużonego grona z liściowatymi przysadkami. Działki kielicha są owłosione , koniuszki są cienki u góry łukowato odstające. Płatki korony są tak samo długie jak pręciki. Dno kwiatowe jest przedłużone w długą, wąską rurkę.

Owocem jest podłużna, jajowata torebka.

Kwitnie od czerwca do września.

Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:

Oenotrera muricata L,

Oenotrera parviflora

Synonimiczne nazewnictwo polskie:

wiesiołek wąskolistny

Uwagi:

1Owoce dojrzewają stopniowo ,od dołu do góry. Na dole są już dojrzałe torebki z nasionami a w górze jeszcze nie rozwinięte kwiaty.

2. Nasiona zawierają cenny olej z NNKT, białka ,flawonidy, witaminę E i sole mineralne.

3. Tworzy mieszańce z innymi wiesiołkami.

Literatura:

1. Broda B, Mowszowicz J.: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Wyd.3 popr. 1979, Warszawa, PZWL

2. Rutkowski L. :Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd.2 popr., 2007, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN

3. Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część I. Wyd.5. 1986,Warszawa, PWN