|
|
|
Groszek bulwiasty - Lathyrus tuberosus |
|
|
|
|
Lathyrus tuberosus Groszek bulwiasty Roślina wieloletnia o łodydze leżącej lub pnącej się za pomocą wąsów, nagiej, kanciastej i rozgałęzionej. Osiąga długość od 30 do 120cm. Rośnie na polach, skrajach zarośli, suchych wzgórzach, przydrożach. Liście są parzystopierzaste o odcinkach podługowatych, eliptycznych, z krótkim szpicem na końcu. Przylistki są równowąskie, oszczepowate i tak długie jak ogonki liściowe. Kwiaty są zebrane w skąpe grona od 2 do 5 kwiatów, są liliowo-purpurowe lub fioletowo-purpurowe, bardzo rzadko białe. Lancetowate przysadki są tak samo długie, jak szypułki kwiatowe. Kielich dzwonkowato zrośnięty, z 5 ząbkami niejednakowej wielkości. Żagielek kwiatów motylkowatych ma szerokość większą niż długość, wycięty, skrzydełka są krótsze, obejmujące silnie zgiętą łódeczkę. Z 10 pręcików 9 jest zrośniętych w rynienkę, szyjka z górnej strony puszysto owłosiona. Owocem są walcowate strąki. W strąkach znajduje się od 3 do 6 nasion. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Synonimiczne nazewnictwo łacińskie: Orobus tuberosus L. Uwagi: 1. Kwiaty groszku bulwiastego są pachnące. 2. Korzenie ma zgrubiałe, bulwiaste, długie i jadalne. Zawierają one skrobię i cukier. Spożywa się je po ugotowaniu. 3. Jest rośliną ozdobną do obsadzeń murków i płotów. Literatura: 1. Schauer T, Caspari C.: Przewodnik do rozpoznania roślin niezbędny na wycieczce z niezawodnym kodem barwnym. 2007, Poznań, Publicat S.A 2. Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część I. Wyd.5. 1986,Warszawa, PWN |
|
|
Copyright Grażyna i Ryszard Taran. Wszelkie prawa zastrzeżone. |
. 
. 