Inula salicina
Oman wierzbolistny
Roślina wieloletnia, ma łodygę pojedynczą lub słabo rozgałęzioną. Cała jest naga tylko dołem słabo owłosiona. Osiąga wysokość do 70 cm. Lubi suche i słoneczne zbocza, łąki , skraje lasów, zarośla.
Liście ma lancetowate, nagie, często jednak na brzegu lub na spodzie nerwów orzęsione. Brzegi liście mają ząbkowane lub całe. Górne liście są siedzące i obejmują łodygę sercowatą nasadą.
Kwiaty zebrane w luźne koszyczki lub baldachokształtne kwiatostany. Okrywy koszyczków zewnętrzne są krótsze od wewnętrznych, lancetowate, na szczycie przygięte i orzęsione na brzegu. Kwiaty żółte, brzeżne języczkowate są dłuższe od wewnętrznych rurkowatych.
Owocem jest niełupka
Kwitnie od czerwca do sierpnia.
Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:
-------------
Uwagi:
-------------
Literatura:
1. Nawara Z.: Rośliny łąkowe. 2006, Warszawa, MULTICO Oficyna Wydawnicza.
2. Schauer T, Caspari C.: Przewodnik do rozpoznania roślin niezbędny na wycieczce z niezawodnym kodem barwnym. 2007, Poznań, Publicat S.A
3 Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część II. Wyd.5. 1986, Warszawa, PWN.
.

.

|