ATLASFLORY

Szarota błotna - Gnaphalium uliginosum

- obrazków

- nazw polskich

- nazw łacińskich

- beskidzkie rezerwaty

Gnaphalium uliginosum

Szarota błotna

Roślina jednoroczna, łodyga i reszta rośliny jest pokryta drobnym meszkiem, który nadaje jej wygląd srebrzystoszary i wełnisty. Łodyga od nasady jest rozgałęziona, tworzy mały" krzaczek". Wyrasta do 20cm. Można ją spotkać na wilgotnych miejscach, jałowej ziemi, polach, ugorach, brzegach rzek, bagnistych łąkach, ścieżkach.

Liście są równowąskie, naprzemianległe, u nasady zwężone, omszone.

Kwiaty zebrane w drobne koszyczki i skupione w główki. Pozbawione są kwiatów języczkowych, zabarwione na żółto i po rozwinięciu szybko przebarwiają się na brązowo. Koszyczki otoczone są one liśćmi i błoniasto obrzeżone.

Owocem jest gładka lub owłosiona, drobna niełupka.

Kwitnie od czerwca do października.

Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:

Filaginella uliginosa

Polskie nazwy regionalne:

śpioch błotny

szarotka błotna

Uwagi:

1. Ziele szaroty błotnej zawiera olejek eteryczny, fitosterole, karoten i znajduje zastosowanie jako środek obniżający ciśnienie.

Literatura:

1. Fletcher N.: Kieszonkowy atlas kwiatów dziko rosnących. 2007, Warszawa, Solis Andrzej Koper.

2. Mowszowicz J :Flora letnia. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących letnich pospolitych roślin zielnych.1987,Warszawa, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne

3. Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część II. Wyd.5. 1986, Warszawa, PWN