Gladiolus imbicatus
Mieczyk dachówkowaty
Roślina wieloletnia o podwójnej bulwie schowanej w ziemi. Łodyga jest sztywna, wyprostowana i pojedyncza. Może osiągać do 80cm wysokości. Porasta wilgotne, kośne łąki, pola uprawne, zarośla i świetliste dąbrowy.
Liście w liczbie 2-4 są szaro zielone, mieczowate z pochwami i zaostrzone. Mają równoległe unerwienie.
Kwiaty zebrane w kwiatostanie groniastym, są grzbieciste i ułożone gęsto. Korona liliowo-purpurowa, duża. Pod nimi występują 2 podsadki.
Owocem jest torebka z trzema tępymi krawędziami, na szczycie wklęsła. Zawiera liczne, oskrzydlone nasiona.
Kwitnie od lipca do sierpnia.
Uwagi:
1. Roślina jest pod ścisła ochroną. Dużym zagrożeniem dla mieczyka jest obecny sposób użytkowania łąk, a szczególnie ich osuszanie .
2. Mieczyk dachówkowy zimuje w glebie w podwójnej postaci: starej bulwy i młodej, która wyrosła podczas lata.
3. W Polsce przebiega zachodnia granica zasięgu występowania tego gatunku.
4. Gatunek w uprawie ogrodowej posiada liczne odmiany cięte i rabatowe.
Literatura:
1. Nawara Z.: Rośliny łąkowe. 2006, Warszawa, MULTICO Oficyna Wydawnicza.
2. Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z.: Rośliny chronione. Wyd.2. zmienione i rozszerzone. 2006, Warszawa, MULTICO Oficyna Wydawnicza.
.

.

.

.

|