Galium vernum
Przytulia wiosenna
Roślina wieloletnia o sztywnej, podnoszącej się lub wzniesionej łodydze. Łodyga jest czterokanciasta, naga lub tylko dołem może być pokryta włoskami. Osiąga wysokość od 10 do30cm. Rośnie na łąkach, skrajach lasów, zarośli, pastwiskach, trawiastych zboczach. Preferuje podłoże bogate w węglan wapnia.
Liście ma eliptyczne lub podługowate, względnie lancetowate z trzema nerwami i ułożone po 4 w okółkach. Brzegiem i na nerwie środkowym są krótko orzęsione.
Kwiaty zebrane są w kwiatostany baldachokształtne. Gałązki kwiatostanu są nagie i bez przysadek. Kwiaty są żółtozielone, czterokrotne o płatkach ostrych.
Owocem jest naga i gładka rozłupnia o w dół odgiętych szypułkach.
Kwitnie od kwietnia do czerwca.
Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:
Cruciata glabra
Synonimiczne nazewnictwo polskie:
krucjata gładka
przytulinka wiosenna
Uwagi:
1. Roślina podobna do przytuli krzyżowej.
2. Ziele zawiera monotropeinę.
Literatura:
1. Broda B, Mowszowicz J.: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Wyd.3 popr. 1979, Warszawa, PZWL
2. Nawara Z.: Rośliny łąkowe. 2006, Warszawa, MULTICO Oficyna Wydawnicza.
3. Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część II. Wyd.5. 1986, Warszawa, PWN
.

.

.

.

.

.

|