|
|
|
Powój polny - Convolvulus arvensis |
|
|
|
|
Convolvulus arvensis Powój polny Roślina wieloletnia, posiada pełzające i gałęziste kłącze. Łodygę ma wijącą się lub pełzającą, cienką, długą, krótko owłosioną i żeberkowaną. Osiąga długość od 20 do 150cm. Rośnie na polach, przydrożach, miejscach ruderalnych, nasypach, pastwiskach, na polach uprawnych. Preferuje miejsca suche i gleby lekkie. Liście ma pojedyncze z ogonkami, lancetowato wydłużone lub jajowate, u nasady strzałkowate lub sercowate. Brzeg liści jest gładki, ułożone są skrętolegle. Kwiaty osadzone są w kątach liści na długich szypułkach. W połowie szypułki znajdują się dwa małe nitkowate podkwiatki. Korona jest lejkowate, biała , różowa lub różowo-biała, w pączku jest skręcona. Działki kielicha są wolne, okrągławe, tępe i orzęsione. Owocem jest naga, dwukomorowa torebka. Nasiona są ciemne. Kwitnie od czerwca do września a czasem i do października. Synonimiczne zwyczajowe nazewnictwo polskie: brzóska dzwonki panny powojka powoik Uwagi: 1.Bardzo ekspansywna roślina, łodyga zawsze skręca w lewo, zawiera też mleczny sok. 2. Kwiaty kwitną tylko jeden słoneczny dzień. Roślina miododajna. 3. Kwiaty wydzielają zapach migdałów w pełnym słońcu. 4. Ziele zawiera flawonidy, garbniki, związki kumarynowe, żywice. Ma właściwości lecznicze, w medycynie ludowej stosowano go w leczeniu ran, w zaparciach, jako środek przeczyszczający. Roślina trująca dla koni. W uprawach trudny do wytępienia chwast, powoduje zaleganie w zbożu. Literatura: 1. Broda B, Mowszowicz J.: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Wyd.3 popr. 1979, Warszawa, PZWL 2. Fletcher N.: Kieszonkowy atlas kwiatów dziko rosnących. 2007, Warszawa, Solis Andrzej Koper. 3. Mowszowicz J. 3. Mowszowicz J. Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych ,pospolitych roślin zielnych.1986,Warszawa,WSiP1986,Warszawa,WSiP |
|
|
Copyright Grażyna i Ryszard Taran. Wszelkie prawa zastrzeżone. |
. 
. 
. 
. 
. 
. 
. 