Cirsium erisithales
Ostrożeń lepki
Roślina wieloletnia, ma łodygę wzniesioną, grubą i bruzdkowaną, bez skrzydełek. Omszona i górą bezlistna oraz lepka (stąd nazwa rośliny). Osiąga wysokość od 40 do 150cm. Rośnie w górach nad potokami, na obrzeżach lasów, skalnych zboczach, na różnym podłożu.
Liście są bardzo duże, głęboko pierzastodzielne. Największe u dołu i wyraźnie zmniejszające się ku górze. Poszczególne listki są o kształcie lancetowatym, mają 3-5 nerwy i na brzegach są niewyraźnie kolczasto ząbkowanych, nie kłujące. Liście łodygowe wyższe są siedzące, obejmują łodygę uszkowatą nasadą. Młode liście są obficie owłosione a starsze tylko na nerwach.
Kwiaty zebrane są w pojedyncze, duże, zwisające koszyczki na szczycie łodygi. Koszyczki z zielonymi, ostro zakończonymi i odgiętymi na zewnątrz łuskami okrywy, które w górze są ciemno nabiegłe. W koszyczku wszystkie kwiaty rurkowate o cytrynowożółtej barwie. Mają koronę składającą się z pięciu bardzo wąskich i zrośniętych płatków. Kielich ma postać wianuszka długich, pierzasto rozgałęzionych włosków. Słupek mają pojedynczy z dwoma cienkimi i nitkowatymi znamionami. Pręciki są o wolnych nitkach, lecz zrośniętych w rurkę pylnikach.
Owocem jest drobna niełupka z puchem kielichowym na szczycie.
Kwitnie od lipca do sierpnia
Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:
------------
Uwagi:
1. Roślina stosunkowo rzadka. Większość jej stanowisk w Polsce jest zgrupowana w Karpatach.
Literatura:
1. Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z.: Rośliny górskie. 2007, Warszawa, MULTICO Oficyna Wydawnicza
2. Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część II. Wyd.5. 1986, Warszawa, PWN
|