Cirsium arvense
Ostrożeń polny
Roślina wieloletnia, ma łodygę wzniesioną, rozgałęzioną, nieco pajęczynowatą i kanciastą .Osiąga wysokość od 30 do 150cm. Rośnie na polach, pastwiskach, łąkach, ścierniskach, w ogrodach , zaroślach i przydrożach. Dobrze znosi gleby gliniaste.
Liście ma nie podzielone, wydłużone, falisto wcinane, słabo lub silnie kolczaste. Mogą być nagie lub spodem szarawo kutnerowate, zbiegające wzdłuż łodygi lub nie. Dolne są na krótkich ogonkach, pozostałe siedzące.
Kwiaty stanowią liczne i małe koszyczki o barwie fioletowej lub różowej, rzadziej białe, zebrane są w baldachy. Kwiaty rurkowate, koszyczki drobne Roślina jest dwupienna. Korona podzielona niemal do nasady na 5 płatków. Pręciki są o nagich nitkach. Kwiaty żeńskie mają bardzo silny aromat.
Owocem jest niełupka z puchem kielichowym dłuższym od korony.
Kwitnie od lipca do października.
Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:
Carduus arvensis (L.) E. Robson
Cirsium segetum Bunge
Cirsium setosum (Willd.) Besser ex M. Bieb.
Cnicus arvensis (L.) Roth
Serratula arvensis L,
Serratula setosa Willd
Synonimiczne nazewnictwo polskie:
psi oset
ostrzeń
bajdak
oset polny
Uwagi:
1. W uprawach rolnych jest uciążliwym chwastem, szczególnie na pastwiskach. Rozmnaża się bardzo łatwo; każdy odcięty kawałek pędu może utworzyć nową roślinę. Na poziomych pędach podziemnych stale tworzy nowe pączki dające początek nowym pędom nadziemnym.
2. Dawniej używano kwiatów do barwienia jedwabiu na kolor fioletowy lub siny. Ostrożeń może być też wykorzystywany do pielęgnacji włosów z łupieżem.
3. Zawiera glikozydy i flawonoidy.
Literatura:
1. Broda B, Mowszowicz J.: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Wyd.3 popr. 1979, Warszawa, PZWL
2. Mowszowicz J. Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych ,pospolitych roślin zielnych.1986,Warszawa,WSiP
3. Nawara Z.: Rośliny łąkowe. 2006, Warszawa, MULTICO Oficyna Wydawnicza.
.

.

.

.

.

.

.

|