|
|
|
Kminek zwyczajny- Carum carvi |
|
|
|
|
Carum carvi Kminek zwyczajny Roślina dwuletnia, ma łodygę wzniesioną, dętą , bruzdowaną i pustą w środku. Wyrasta na wysokość do 80cm. Rośnie na średnio wilgotnych łąkach, pastwiskach, przydrożach i ogrodach, w widnych lasach górskich, na kamienistych stokach. Liście w pierwszym roku są zebrane w rozetę i mają długie ogonki. W drugim roku pojawiają liście odziomkowe: łodygowe- dolne są osadzone na długich ogonkach, górne nie mają ogonków. Liście są 2-3krotnie pierzaste o równowąskich działkach. Ogonek liściowy przechodzi w pochwę z której wyrastają dwa listki. Kwiaty zebrane są w baldachy złożone bez pokryw i pokrywek. Pojedyncze kwiaty są drobne, białe, rzadziej różowe. Owocem jest rozłupnia z dwiema rozłupkami. Kwitnie od maja do czerwca. Synonimiczne nazewnictwo łacińskie: Carum velenovskyi Rohlena Synonimiczne polskie nazewnictwo zwyczajowe i gwarowe: karolek karulek kmin polny karolek pospolity kinin karulek pospolity karba Uwagi: 1. Roślina lecznicza i przyprawowa. Znany i używany był już w epoce kamiennej. Owoce zawierają olejki eteryczne, flawonidy, kwasy organiczne, cukry proste, garbniki i żywice. Stosuje się je w zielarstwie, działają przeciwskurczowo w obrębie układu pokarmowego, poprawiają trawienie, działają wiatropędnie, mlekopędnie i bakteriobójczo. 2. Stanowią przyprawę do potraw z kapusty, grochu, zup, mięs, są składnikiem wódek i likierów (np. alasz). 3. Uprawiany jest w ogrodach jako roślina przyprawowa. Literatura: 1. Nawara Z.: Rośliny łąkowe. 2006, Warszawa, MULTICO Oficyna Wydawnicza. 2. Schauer T, Caspari C.: Przewodnik do rozpoznania roślin niezbędny na wycieczce z niezawodnym kodem barwnym. 2007, Poznań, Publicat S.A 3. Zioła i rośliny lecznicze, łatwe i pewne rozpoznawanie. 2007, Ożarów Mazowiecki, Firma Księgarska Jacek i Krzysztof Olesiejuk 4. Senderski M.E.: Zioła. Praktyczny poradnik o ziołach i ziołolecznictwie. Wyd.3. 2009, Warszawa, Wydawnictwo K.E.Libe
|
|
|
Copyright Grażyna i Ryszard Taran. Wszelkie prawa zastrzeżone. |
