ATLASFLORY

Turzyca drżączkowata - Carex brizoides

- obrazków

- nazw polskich

- nazw łacińskich

- beskidzkie rezerwaty

Carex brizoides

Turzyca drżączkowata

Roślina wieloletnia, o podłużnym kłączu. Ma łodygę wzniesioną, cienką i wiotką, w górze szorstką. Na przekroju jest trójkątna, podczas kwitnienia krótsza od liści. Podstawę ma objętą bezlistnymi pochwami. Osiąga wysokość od 25 do 60 cm a nawet i 100cm. Rośnie w wilgotnych lasach liściastych, na brzegach lasów i polan w środowisku z wodą stojącą lub podsiąkającą. Zwykle rośnie w dużych kępach.

Liście są dłuższe lub równe łodydze, trawiastozielone, wiotkie i zwisające. Na końcach są zaostrzone, rynienkowate lub płaskie, z nerwem środkowym.

Kwiaty zebrane w kwiatostanie kłosowym, składającym się z 4-8 kłosków. Kłosy są odwrotnie jajowate, nieco skrzywione. U podstawy mają kwiaty męskie a u góry- żeńskie. Przysadki kwiatowe( plewy) są białawe, połyskujące z zielonym grzbietem, później słomkowate. Pęcherzyki są zielone, podłużnie lancetowate i wyraźnie oskrzydlone.

Owocem są orzeszki, płaskie lub jajowate, wydłużone

Kwitnie od kwietnia do maja.

Synonimiczne nazewnictwo polskie:

turzyca drżączkowa

morska trawka

Uwagi:

1. Roślina pospolita.

2. Dawniej używano jej w tapicerstwie zamiast trawy morskiej- Zostera marina. Służyła do wypełniania materaców i mebli tapicerowanych.

Literatura:

1. Rutkowski L. :Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd.2 popr., 2007, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN

2. Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część II. Wyd.5. 1986, Warszawa, PWN