ATLASFLORY

Kielisznik zaroślowy - Calystegia sepium

- obrazków

- nazw polskich

- nazw łacińskich

- beskidzkie rezerwaty

Calystegia sepium

Kielisznik zaroślowy

Roślina wieloletnia o łodydze wijącej się, nagiej, do 3m. Lubi gleby wilgotne, wspina się na inne wysokie rośliny, krzewy, płoty, można ją spotkać na obrzeżach lasów, zarośli, na polach.

Liście naprzemianległe, strzałkowate lub sercowate.

Kwiaty śnieżnobiałe, pojedyncze na długich szypułkach; mają 2 podkwiatki, które nie zachodzą na siebie, kielich jasnozielony, korona lejkowata. Kwiaty zamykają się na noc i w czasie pochmurnej pogody.

Owocem jest kulista, zielona torebka z brunatnymi nasionami.

Kwitnie od czerwca do września

Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:

Convolvulus sepium

Synonimiczne zwyczajowe nazewnictwo polskie:

lilia płotowa

pleść

powijacz

rożywój

wilek

wilec

dzwonki

Uwagi:

1. Korzeń kielisznika zawiera glikoretyny, alkaloidy, związki żywicowe. Wykorzystywany w medycynie ludowej jako silny środek przeczyszczający.

2. Kwiaty tej rośliny zapyla zawisak pokojowiec, który długą trąbką jest w stanie sięgnąć do ukrytego w głębi kwiatu nektaru.

3. Nazwa gatunkowa sepium znaczy rosnący przy płotach (z łac. sepes – płot) a rodzajowa z greki i odzwierciedla opis kwiatu: kalyx - kielich kwiatu, stege - pokrycie dachu.

4. Jest uciążliwym chwastem w uprawach polowych. W krótkim czasie potrafi rozrosnąć się na polu czy pastwisku, pogarszając wzrost roślin, jakość paszy. Jego nadmiar w paszy dla zwierząt może pogarszać ich zdrowia, a nawet doprowadzić do zgonu.

5. W Azji południowej i wschodniej (głównie w Indiach i Chinach) spożywano po ugotowaniu zarówno łodygi jak i korzeń tej rośliny

Literatura:

1. Broda B, Mowszowicz J.: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Wyd.3 popr. 1979, Warszawa, PZWL

2. Fletcher N.: Kieszonkowy atlas kwiatów dziko rosnących. 2007, Warszawa, Solis Andrzej Koper.

3. Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część II. Wyd.5. 1986, Warszawa,