Calamagrostis epigejos
Trzcinnik piaskowy
Roślina wieloletnia o podziemnym, pełzającym kłączu z długimi rozłogami. Łodyga czyli źdźbło jest mocna i szorstka. Dorasta do 200cm wysokości. Rośnie w borach, zaroślach, podmokłych terenach, porębach, aluwiach czy przydrożach. Najsilniej rośnie na glebach luźnych i kwaśnych.
Liście ma płaskie, szorstkie brzegiem, sztywne i nieco zwinięte. Języczek liściowy jest wyraźnie długi, czasem porozrywany, żółtawy lub fioletowo zabarwiony. Blaszka jest szarozielona.
Kwiaty zebrane w rozpierzchłą wiechę o gałązkach sztywnych i ukośnie skierowanych ku górze. Kłoski skupione są na szczytach gałązek i są ostro zakończone. Mają barwę od jasnozielonej do fioletowej.
Owocem jest okryty plewkami ziarniak.
Kwitnie od lipca do września.
Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:
Calamagrostis gigantea Roshev
Uwagi:
1. Trawa o niskiej wartości gospodarczej, może być używana jako ściółka dla zwierząt.
2. Nadaje się do umacniania piaszczystych lub żwirowych skarp.
Literatura:
1. Broda B, Mowszowicz J.: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Wyd.3 popr. 1979, Warszawa, PZWL
2. Rutkowski L. :Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd.2 popr., 2007, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN
3. Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część II. Wyd.5. 1986, Warszawa, PWN






|