ATLASFLORY

Miotła zbożowa - Apera spica-venti

- obrazków

- nazw polskich

- nazw łacińskich

- beskidzkie rezerwaty

Apera spica-venti

Miotła zbożowa

Roślina jednoroczna, jara, często zimująca, ma łodygę wzniesioną, prostą, bez rozgałęzień i gładką. Osiąga wysokość od 30 do 150cm. Rośnie najczęściej w uprawach zbożowych, zwłaszcza ozimych, roślinach okopowych, koniczynie i rzepaku. Preferuje gleby lekkie, lekko wilgotne, piaszczyste, piaszczysto-gliniaste i lekko kwaśne. Jest zaliczana do roślin wskaźnikowych.

Liście ma szorstko owłosione, płaskie i nagie. Wyjątek stanowi jedynie pierwszy liść, który jest bardzo cienki, delikatny, lekko skręcony i posiada zawinięte brzegi. Języczek liściowy jest zaostrzony i mniej lub bardziej postrzępiony, natomiast pochwy liści są zupełnie gładkie lub jedynie lekko owłosione.

Kwiaty zebrane są w rozpierzchłą i silnie rozgałęzioną wiechę. Jednokwiatowe kłoski są zielone lub czerwono nabiegłe. Kłoski są bardzo liczne, wąsko wydłużone i pokryte dwoma plewkami, z których dolna jest węższa i krótsza, górna natomiast dłuższa i szersza. Dolna plewka na szczycie posiada też sztywną, szorstką i wyjątkowo długą ość (dochodzącą do ok. 1cm. długości). Dolne plewy są 1-nerwowe, a górne z 3 nerwami, podłużnie-lancetowate.

Owocem jest ziarniak. Dojrzewające nasiona są małe, wyposażone w szorstką, długą ość, mocno oplewione i mają u postawy kępkę srebrzystych włosków, które ułatwiają im przenoszenie się na duże odległości za pomocą wiatru.

Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:

-----------

Synonimiczne nazewnictwo polskie i gwarowe:

miętlica

mietelnica rolowa

mietła

Uwagi:

1. Miotła zbożowa zaliczana jest do chwastów segentalnych, czyli takich, które występują w uprawach użytkowych i mają zbliżony cykl życiowy do rośliny uprawnej. Rosnąc w szybkim tempie miotła pobiera z podłoża dużo składników pokarmowych i ogranicza ich dostępność roślinom uprawnym. Jest chwastem bardzo trudnym do zwalczania i wymaga systematycznych zabiegów w tym celu. Jej nasiona dojrzewają wcześniej niż rośliny uprawnej, a ziarna mogą przetrwać kilka lat w glebie nie tracąc zdolności do kiełkowania.

2. Jest wskaźnikiem podłoża kwaśnego i ubogiego w związki wapnia. Najbardziej odpowiada jej pogoda wilgotna i dżdżysta

3. Roślina dekoracyjna ze względu na duży rozmiar wiechy.

Literatura:

1. Broda B, Mowszowicz J.: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Wyd.3 popr. 1979, Warszawa, PZWL

2. Szafer Wł., Kulczyński St., Pawłowski B.: Rośliny polskie. Część II. Wyd.5. 1986, Warszawa, PWN