ATLASFLORY

Wilżyna ciernista - Ononis spinosa

- obrazków

- nazw polskich

- nazw łacińskich

- beskidzkie rezerwaty

Ononis spinosa

Wilżyna ciernista

Roślina krzewiasta, dorasta do 60cm wysokości. Łodygę ma zdrewniałą, czerwono nabiegłą, owłosioną , z gruczołami i rozgałęzioną. Na gałązkach wyrastają ciernie. Możemy ją spotkać na słonecznych zboczach, skarpach, łąkach, przy drogach

Liście są pojedyncze lub 3-listkowe, , jajowate o środkowym listku większym. Brzeg mają ząbkowany. Przylistki są jajowate.

Kwiaty są pojedyncze w kątach liści, na krótkich szypułkach, górne skupione są w luźne grona. Kielich pokryty jest gruczołami i rzadkimi włoskami o działkach wydłużonych, ostro zakończonych. Korona jest różowa z ciemnymi pręgami, czasem biała, żagielek ma dłuższy od skrzydełek i łódeczki.

Owocem jest jednonasienny, owłosiony strąk.

Kwitnie od czerwca do września.

Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:

---

Uwagi:

1. Roślina wzięta pod częściową ochronę.

2. Korzeń wilżyny ciernistej zawiera ononinę, onospinę. Używano ją w medycynie dawnej jako środka moczopędnego i czyszczącego krew.

3. W Polsce rosną jeszcze wilżyna bezbronna i wilżyna rozłogowa. Wszystkie mają nieprzyjemny zapach, który pochodzi z liści.

Literatura:

1. Broda B, Mowszowicz J.: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Wyd.3 popr. 1979, Warszawa, PZWL

2. Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z.: Rośliny chronione. Wyd.2. zmienione i rozszerzone. 2006, Warszawa, MULTICO Oficyna Wydawnicza.

3. Schauer T, Caspari C.: Przewodnik do rozpoznania roślin niezbędny na wycieczce z niezawodnym kodem barwnym. 2007, Poznań, Publicat S.A