Knautia arvensis
Świerzbnica polna
Roślina wieloletnia, łodyga wzniesiona, szorstko owłosiona, od 30 do 80cm wysokości, rośnie na żyznych łąkach, obrzeżach lasów, łąkach, w zaroślach.
Liście dolne ogonkowe, jajowatolancetowate, całobrzegi lub ząbkowane, górne liście siedzące, pierzastodzielne, naprzeciwległe, szarozielone, odlegle ząbkowane.
Kwiaty zebrane w płaskie główki, kwiaty brzeżne większe od środkowych, dno kwiatowe owłosione, kielich o ośmiu szczecinkach, korona zrosłopłatkowa, grzbiecista, czteropłatkowa niebieska do fioletowej.
Rzadziej można spotkać kwiaty o płatkach białych.
Owocem jest owłosiony orzeszek.
Kwitnie od maja do września.
Uwagi:
1.Roślina lecznicza stosowana w medcynie ludowej.
2.Polska nazwa utrwaliła jej dawne medyczne zastosowanie. Sokiem z korzenia leczono świerzb i choroby skóry.
3.Kiedyś nazywała się Scabiosus arvensis, ale w XVII-w uczczono dr Knauta i zmieniono nazwę na Knautia.
Literatura:
1 Broda B, Mowszowicz J.: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych.Wyd.3 popr. 1979,Warszawa,PZWL
2. Fletcher N. : Kieszonkowy atlas kwiatów dziko rosnących. 2007, Warszawa, Solis Andrzej Koper
3. Nawara Z.: Rośliny łąkowe.2006,Warszawa,MULTICO Oficyna Wydawnicza.
.

.

.

.

.

|