Amanita vaginata
Muchomor mglejarka
Budowa: Kapelusz o średnicy od 3 do10 cm, początkowo dzwonkowaty, później płaskołukowaty, w końcu spłaszczony z garbkiem mniej lub bardziej widocznym. Skórka gładka, naga i silnie prążkowana na brzegach. W czasie wilgotnej pogody jest lepka i śliska. Kolor od siwego poprzez popielaty i siwobrązowy do żółtosiwobrązowego. Trzon walcowaty, zwężający się ku górze, wyrastający z białej, wolnej i płatowatej, szaro poplamionej pochwy. Początkowo pełny, z czasem pusty w środku, Powierzchnia gładka lub pokryta bardzo drobnymi kosmkami. Pierścienia brak. Barwa biała, białoszarawa (z odcieniami ubarwienia skórki kapelusza) tworzonymi przez zygzakowato ułożone kosmki. Wysokość trzonu od 10 do 20 cm, średnica od 1 do 2 cm. Hymenofor blaszkowy. Blaszki wolne, wybrzuszone, i zawsze białe. Miąższ biały, cienki, zwarty, kruchy. Smak łagodnym. Zapach bez specyficznej dominanty. Wysyp zarodników biały.
Występowanie: od lata do jesieni, we wszystkich typach lasów.
Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:
Agaricus plumbeus
Agaricus vaginatus
Agaricus vaginatus var. griseus
Amanita livida
Amanita violacea
Amanitopsis albida
Amanitopsis plumbea
Amanitopsis vaginata
Amanitopsis vaginata var. plumbea
Amanitopsis vaginata var. violacea
Fungus phalloides
Vaginata livida
Synonimiczne nazewnictwo polskie:
Muchomor pochwiasty
Muchomor szarawy
Uwagi:
1.Grzyby jadalne. Wymaga obróbki termicznej.
2. Gatunek pospolity.
3. Łatwy do pomylenia z: Amanita battarrae, Amanita submembranacea.
Miejsce wykonania zdjęć:Węgierska Górka
Źródła informacji o gatunku:
Gumińska B., Wojewoda W., Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988
Gerhardt E. Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik. Bauer-Weltbild Media Sp. z o.o., Sp.k. Klub dla Ciebie. Warszawa
Škubla P. Wielki atlas grzybów. Poznań. Elipsa Publicat S.A.
|