Agaricus xanthodermus
Pieczarka karbolowa
Budowa: Kapelusz początkowo kulisty, później wypukły, biały, w szczycie przebarwiony jasnobeżowo; skórka gładka, czasami promieniście popękana, a niekiedy okryta delikatnymi łuseczkami. Średnica kapelusza do 15 cm. Skórka na kapeluszu uszkodzona i pod naciskiem przebarwia się na żółto. Trzon wysmukły, przechodzący w dolnej części w bulwę, , cały biały, uciśnięty przebarwia się na jaskrawo żółty. Pierścień zwisający, od spodu z kantem. Wysokość trzonu do12 cm. Hymenofor blaszkowy. Blaszki cienkie, z początku białawe z odcieniami różu, z czasem przebarwiające się czekoladowo-brunatnie. Miąższ biały, po przekrojeniu żółknie. Zapach młodych grzybów mało wyczuwalny, starych nieprzyjemny. Podobnie smak. Wysyp zarodników ciemny.
Występowanie: pojedynczo oraz tworząc większe skupiska od późnej wiosny do połowy jesieni w miejscach żyznych, bogatych w próchnicę; w lasach liściastych i iglastych, w parkach, ogrodach, na łąkach, zaroślach.
Siedlisko: źródliska
Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:
Agaricus meleagris var. grisea
Agaricus pseudocretaceus
Agaricus xanthoderma
Agaricus xanthodermus var. griseus
Agaricus xanthodermus var. lepiotoides
Agaricus xanthodermus ar. xanthodermus
Pratella xanthoderma
Psalliota flavescens
Psalliota xanthoderma
Psalliota xanthoderma var. grisea
Psalliota xanthoderma var. lepiotoides
Synonimiczne nazewnictwo polskie:
Pieczarka żółtawa
Uwagi:
1.Grzyb silnie trujący, powoduje zaburzenia w trawieniu, objawiające się mdłościami i wymiotami.
2. Alkohol wzmacnia i przyspiesza działanie trujących substancji zawartych w grzybie.
3. Swą polską nazwę zawdzięcza od nieprzyjemnego zapachu, podobnego do karbolu, wydzielającego się podczas gotowania, lub z przesuszonych grzybów Jest to istotna cecha ułatwiająca rozróżnienie gatunku.
4. Grzyb stosunkowo częsty.
Miejsce wykonania zdjęć: Żywiec , park przypałacowy.
Źródła informacji o gatunku:
Gerhardt E. Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik. Bauer-Weltbild Media Sp. z o.o., Sp.k. Klub dla Ciebie. Warszawa
|