|
|
Abies alba
Jodła pospolita
Drzewo o korze gładkiej, szaropopielatej, osiąga do 60m,korona u młodych drzew stożkowata, u starych okazów jest walcowata na szczycie spłaszczona, żyje do 500 lat,wymaga żyznych ,wilgotnych gleb,znosi zacienienie.
Liście w postaci szpilek, rozłożone płasko i grzebieniasto w dwóch warstwach, są zrośnięte z gałązką przylgowatą stopą, z wierzchu ciemno zielone, na spodzie z 2 białymi pasemkami, zimozielone.
Kwiaty męskie żółte, gęsto osadzone w kątach igieł, żeńskie w postaci wydłużonych, jasnozielonych szyszeczek. Do jesieni rozwijają się z nich walcowate, pionowe szyszki, które gdy dojrzeją w nich nasiona, rozpadają się na łuski a oś szyszki pozostaje na drzewie.
Kwitnie od kwietnia do maja, wiatropylna.
Synonimiczne nazwy polskie:
Jodła biała
Uwagi:
1.Do zapylenia dochodzi w maju, w wieku około 30 lat.
2.Białawe ,lekkie i miękkie drewno jodły znalazło zastosowanie w budownictwie ,do wyrobu piszczałek w organach i instrumentów muzycznych, w przemyśle papierniczym
3.Roślina jednopienna.
Literatura:
1 Aichele D. i R, Schwegler A. :Jakie to drzewo?.1998,Warszawa, PWRiL.
2. Broda B, Mowszowicz J.: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych.Wyd.3 popr. 1979,Warszawa,PZWL
3. Pokorny J.: Drzewa Europy Środkowej.1980,Warszawa, Wydawnictwo Rolnicze i Leśne







|
|